Op een zondag naar de Schaapskooi op de Loenense Heide waar schoonzus Esther die dag schaapsherder is. Met veel vakmanschap worden de schapen van de plek gehaald waar ze de nacht hebben doorgebracht – beschermd met schrikdraad vanwege wolvengevaar – en door het bos heen richting heide gedirigeerd waar ze de dag kunnen weiden.
Goed en creatief fotograferen is moeilijker dan ik dacht. De ‘modellen’ staan niet stil of laten staan vaak andersom. Het is dan maar wat het is, hier een selectie van de foto’s.
Onder leiding van Gerda heb ik vandaag foto’s gemaakt bij Deurne. Daar liggen heidevelden waar brand is geweest en waar het nog nasmeulde. We roken de brandlucht en we zagen in de verte het natuurgebied waar de brand had gewoed maar daar komen? Ho maar!
We hebben rondgereden op zoek naar toch een weg erheen maar toen dat niet lukte hebben we een andere kleine weg genomen naar een stukje natuur dat ook een deslolate aanblik gaf. Omdat we net 200 km hadden afgelegd wilden we natuurlijk niet met lege handen thuiskomen. Dus uitgebreid foto’s gemaakt. Thuisgekomen een zwaardere bewerking dan gebruikelijk erop losgelaten want ik had me voorgenomen de stijl van Saskia Boelsums nog eens te proberen.
14 mei naar het Solleveld, gelegen tussen Den Haag en Hoek van Holland, een mooi maar afgeschermd duingebied waar je alleen met een dagkaart binnen mag.
Ik was weer op pad met meesterfotograaf Gerda die ook hier de weg kent. In het Solleveld woont een Aalscholverkolonie; prehistorisch ogende vogels, je ziet ze wel eens met gespreide vleugels op een lantarenpaal zitten om te drogen… het zijn vissers en als vogel word je dan nat. Weer een dagje om in te lijsten!
Over toeval gesproken. Via een niet-fotoforum raak ik in gesprek met Gerda en zie in haar profiel dat ook zij hobbyfotograaf is. Nieuwsgierig dus op Internet haar naam opgezocht. Ja, ik vind haar op Facebook. We hebben 1 gemeenschappelijke relatie, Sandra Heldring. Sandra gaf 13 jaar gelden een workshop landschapsfotografie in Colombotte, Noord Frankrijk. En daar was dus ook Gerda bij. Wat leven we in een kleine wereld.
Kort en goed, afgesproken om samen naar het Hyccintenbos te gaan waar we een paar uurtjes lekker bezig zijn gewest. Gerda blijkt een meesterfotograaf, zo heeft zij al diverse prijzen in de wacht gesleept. Ik kan veel van haar leren, leuk!
Van al mijn foto’s waren er maar 2 goed genoeg. Hierbij!
Vandaag weer op het strand gelopen, er woei een harde wind en de zee was vol met woest algenschuim. Zonder fototoestel maar wel de trouwe iPhone bij me waarmee ik wat heb geschoten.
Deze zwaar bewerkte foto is een poging om in de buurt te komen van de stijl van Saskia Boelsums.
Ik ben een paar nachtjes van huis geweest op uitnodiging van mijn oude buren uit de ‘Boele’, Rob en Nel. Het was als een warm bad, heerlijke dagen gehad en nog een aardige zonsondergang gefotografeerd maar daarover straks.
Nel wist twee fotografen met een bijzondere stijl: hun foto’s zijn zodanig nabewerkt dat het schilderijen lijken in plaats van foto’s. Wie die fotografen zijn?
Haar foto’s zijn zwaarbewerkt en gaven mij veel inspiratie.
De andere fotografe heet Saskia Boelsums. Ook zij bewerkt haar digitale foto’s maar met een ander resultaat dan Nicky Wagenvoort, kijk maar:
En ja hoor, gisterenavond was er een mooie zonsondergang dus met de iPhone8 geprobeerd die goed vast te leggen en na te bewerken met in het achterhoofd de extra verzadigde kleuren en accenten. Bijzonder hierbij is dat de camera violet ziet waar het menselijk oog dat niet ziet maar dat violet kun je met het standaard fotobewerkingsprogramma in de iPhone naar voren te halen en dan krijg je dit:
Akkerzicht, Dalerveen
Beetje in de stijl van Nicky, toch? Beetje plagiaat maar beter goed gepikt dan slecht verzonnen. Zodra het weer zich daarvoor leent ga ik proberen de stijl van Saskia Boelsums te gebruiken, stay tuned!
Nu eens niet op pad met gegaan met fotomaatje maar met kleindochter Lyndsey die in Zoetermeer in een mooie groene buurt woont. Lyndsey (12) vindt fotograferen leuk dus zijn we op pad gegaan om paddenstoelen te fotograferen. Dat lukte helaas niet want we (Lyndsey) vonden er maar eentje en die stond ook nog eens ‘gewoon’ op straat.
Uiteraard lieten we ons niet ontmoedigen en zijn we aan de gang gegaan met wat we wel konden fotograferen: blaadjes, bomen en dergelijke.
De foto’s zijn trouwens weer met de iPhone gemaakt en nabewerkt op de iPhone met Snapseed, Google foto’s, het fotoprogramma op de telefoon en PS Express. Dan lijkt ‘t nog wat 🙂
En waar zullen we die deze keer gaan zoeken? Clingendael? Scheveningse Bosjes? Park Zorgvliet? Keus genoeg, Den Haag heeft veel groen. Haagse Bos dan maar, daar zijn we nog niet zo vaak heengegaan.
Bijkomend probleem was het haperende fototoestel van Silia. Wat te doen? We gaan gewoon met onze iPhones fotograferen! Zij met de naar verluidt verbeterde 11, ik nog een ‘oude’ 7-plus. En weet je wat? Het viel mij niet tegen! Instellen hoef/kan je amper dus alleen maar aandacht voor de compositie, het gemak diende de mens in dezen 🙂 .
Kers op de taart was het met Google Lens kunnen determineren van de paddenstoelen. De meesten werden herkend zodat de foto’s nu netjes ondertiteld zijn.
Ik heb het nieuwe album ‘Wandelingen‘ toegevoegd want de maandag gemaakte foto’s pasten nergens in. We zijn van huis naar de duinen gelopen, toen richting watertoren en daarna de duinen in tot de eerste strandopgang. Daar het strand opgelopen en richting huis. Het lopen gecombineerd met fotograferen, je komt mooie natuur tegen.
Aan het eind van de wandeling op de boulevard de nieuwe parkeergarage bekeken. Mooi ding maar natuurlijk duur, € 1,70 per halfuur. Een heel dagje strand kost echter niet meer dan € 25,-… alsof het niets is!
Elk jaar is de Japanse tuin in de herfst 8 weken geopend. Deze keer is de herfst erg laat, de tuin is nog in zijn zomertooi. Maar dit is niet minder mooi, integendeel zelfs. Met Silia de tuin bezocht.
Na lang wikken en wegen heb ik mijn complete DSLR-kit opgeruimd om door te gaan met mijn Fujifilm XT-10 die niet alleen veel lichter is maar ook betere resultaten geeft. Van de opbrengst van de kit heb ik een tele-zoomlens gekocht. Vanuit onze serre heb ik door het dubbelglas heen deze eerste foto gemaakt op een afstand van ongeveer 5m van het Kauwtje. Niet slecht, toch?
In september en oktober ‘burlen’ de damherten in de Amsterdamse Waterleidingduinen, het oudste waterwingebied van Nederland. Het gebied heeft de status van beschermd natuurmonument. Wij (Silia – zie haar foto’s – en ik) namen de ingang aan de Vogelenzangseduinweg 2 in Vogelenzang en kwamen in het Panneland terecht.
De Amsterdamse Waterleidingduinen heeft de grootste damhertenpopulatie van Nederland. We zagen er heel veel maar niet dichterbij dan zo’n 30-100m. Omdat we alleen maar een standaardlens met beperkt bereik bezitten was niet echt gemakkelijk om de dieren in close-up te krijgen. De foto’s staan hier.
Vandaag dus op pad met de fotoclub. Regenachtig en donker dus minder licht. Dat was te zien aan de foto’s waaraan wat extra gesleuteld moest worden voordat ze konden worden gepresenteerd. Leuk is om de soortnamen erbij te zetten. Hettie had er vrij snel 2 gevonden maar determineren is niet gemakkelijk, er zijn alleen al in Nederland duizenden soorten. Bij het fotograferen heb ik voor het eerst gebruik gemaakt van een rijstzak ter ondersteuning van het fototoestel, dat werkte heel goed, zeker samen met de huisvuilzak die als ondergrond diende, een aanrader om vaker mee te nemen.
Nu het herfst is zijn er weer paddenstoelen te fotograferen dus samen met Silia op pad gegaan.
Het ontdekken ervan kost soms wat moeite tussen het gevallen herfstblad. Zo af en toe vind je ook piepkleine bijvoorbeeld de paarse op deze foto. De foto’s zijn gemaakt als voorstudie van een fotosessie van fotoclub Couvée op 7 oktober.
Een verdere selectie van de foto’s staat in het album, die van Silia staan hier.
